|
|
|
| :: บทเพลงประวัติหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต :: เพลงที่ 11 อุทาหรณ์สอนใจเรื่องของขรัวตา |
| ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๑๑ ทำนอง : ไทยเดิม ที่ชายเขาทางขึ้นไปสู่ถ้ำสาริกา มีสำนักวิปัสสนาแห่งหนึ่งอยู่ชายดง มีขรัวตาหนึ่งองค์อาศัยอยู่ในนั้น คืนหนึ่งอยู่มาท่านพระอาจารย์มั่น อยากทราบขรัวตาองค์นั้น ท่านทำอะไรอยู่ ท่านจึงเพ่งพิศพินิจจิตลงไปดู ท่านเองจึงรู้รู้ถึงความเป็นไป -ดนตรี- ตั้งแต่หัวค่ำ-เที่ยงคืน-จนค่อนราตรี ขรัวตาท่านมีมีแต่เรื่องวุ่นวาย คิดถึงลูกหญิงชายครอบครัวไม่เว้นวาง ส่งจิตลงไปพบทีไรไม่ว่าง ยังวุ่นวายไม่สร่าง วกวนห่วงหลังทางบ้าน วุ่นสับสนแสนกังวลวงศ์วาน ห่วงลูกห่วงหลานสารพันทั้งราตรี -ดนตรี- รุ่งอรุณลงจากถ้ำบิณฑบาตประจำผ่านมา จึงแวะไปสนทนาขรัวตานั่นทันที กล่าวเป็นเชิงปัญหาว่าไงเมื่อคืนนี้ ไม่หลับไม่นอนจนค่อนคืนราตรี คิดปลูกนั่นสร้างนี่ ไม่มีให้ร้างว่างเปล่า แต่งงานเลิศหรูกับแม่อีหนูคนเก่า ที่เคยคลอเคล้าเช้าขึ้นมายังอาวรณ์ -ดนตรี- ขรัวตายิ้มแห้งแทบหมดแรงคำจำนรรจ์ ว่าพระอาจารย์มั่นอัศจรรย์เหลือใจ ท่านรู้ได้อย่างไรคิดไปเมื่อยามนอน ท่านพระอาจารย์มั่นเลยถามคืนย้อน หลวงพ่อย่อมรู้อยู่ก่อน ทุกตอนทั้งนอกทั้งใน จิตคิดปรุงแสนนังนุงยุ่งใหญ่ ไม่มีสติเตือนใจเห็นพิษภัยในอารมณ์ -ดนตรี- ยิ่งฟังพระอาจารย์มั่นขรัวตาก็พลันจะเป็นลม หน้าซีดเซียวผะอืดผะอมแทบเป็นลมล้มสิ้นชีวี พระอาจารย์เห็นท่าไม่ดีพูดคุยเรื่องอื่นต่อไป กลบเกลื่อนพอเป็นพิธีแล้วรีบลาไกล ขืนพูดเรื่องนั้นต่อไปขรัวตาเห็นท่าจะแย่ หรืออยู่นานไปขรัวตาคงได้นอนแผ่ แน่ยิ่งจริงแท้รีบลาขรัวตาไปกลางคัน -ดนตรี- แล้วเปลี่ยนเป็นทำนอง --ไทยเดิม พอล่วงเลยไป ๓ วันขรัวตาองค์นั้นก็จากลา ไกลหนีหน้าไปโดยพลัน ทั้งกลัวทั้งอายพระอาจารย์ที่ล่วงรู้สาระพันภายในใจ ถ้าขืนอยู่ต่อไปยิ่งอายหนักหนา โยมที่เคยอุปถัมภ์ขรัวตามาถ้ำแล้วเล่าให้ฟัง ความทุกอย่างที่ผ่านมา บอกให้อยู่ต่อก็ไม่รอรา รีบหนีไปไกลดีกว่าให้ท่านเห็น สองสามคืนไม่เป็นอันหลับอันนอน -ดนตรี- พระอาจารย์มั่นท่านสลดใจ ทำคุณไฉนได้โทษมา ดูเหมือนว่าไม่อาทร ทำบุญแต่ได้บาปมาหาบคอน อุทาหรณ์สอนใจท่านเรื่อยมา ดั่งเรื่องของขรัวตาไม่ลาเลือน -ดนตรี- -พูด- บรรยาย ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๑๑ จากนั้นเป็นต้นมา ท่านพระอาจารย์มั่นก็มิได้ส่งกระแสจิตไปถึงขรัวตาอีกเลย เพราะเกรงว่าจะไปเจอเอาเรื่องที่เคยเจอเข้าอีก จนกระทั่งล่วงเลยไป ๓ วัน มีโยมที่เคยปฏิบัติขรัวตาขึ้นไปหาท่านที่ถ้ำ ท่านก็ถามถึงขรัวตาองค์นั้นว่า อ.มั่น: ขรัวตาสบายดีหรือ โยมนั้นก็กราบเรียนท่านว่า ชาวบ้าน: ขรัวตานั้นจากไปที่อื่นเสียแล้วเมื่อเช้าวานนี้เอง ผมถามท่านว่า หลวงพ่อจะไปทำไม อยู่ที่นี่ไม่ สบายหรือ ท่านก็บอกว่า ขรัวตา: จะอยู่ได้อย่างไร ก็เมื่อเช้าวานนี้พระอาจารย์มั่นมาหาอาตมาที่นี่ แล้วเทศน์อาตมาเสียยกหนักๆ จนอาตมาแทบเป็นลมสลบไปต่อหน้าท่าน ถ้าท่านขืนพูดต่อไปอีกสักประโยคสองประโยคอาตมา ต้องล้มตายต่อหน้าท่านแน่ๆ แต่พอดีท่านหยุดและเลยพูดไปเรื่องอื่นเสีย อาตมาจึงพอมีชีวิตและ ลมหายใจกลับคืนมา ที่สำคัญอย่างที่สุดก็คือ เวลาเราคิดอะไรๆ ขึ้นมาท่านรู้ไปหมด พอคิดว่าท่าน จะรู้เรื่องเราเท่านั้น เนื้อตัวมันสั่นกลัวท่านขึ้นมาแล้ว แล้วอย่างนี้จะให้อาตมาอยู่ได้อย่างไร หนีไป ตายที่อื่นดีกว่า พระอาจารย์มั่นเกิดความสลดใจที่ทำคุณได้โทษโปรดสัตว์ได้บาป เรื่องของขรัวตาเป็นเรื่องสำคัญต่อท่านพระอาจารย์ไม่น้อยตลอดมา ในการปฏิบัติต่อบรรดาผู้ที่มาเกี่ยวข้องทั้งใกล้และไกล เกรงว่าเรื่องจะซ้ำรอยเข้าอีก หากไม่สนใจคิดไว้ก่อน จากนั้นเป็นต้นมาท่านไม่เคยทักใครเกี่ยวกับความคิดนึกดีชั่ว หากจะพูดก็พูดเพียงเป็นอุบายไปเท่านั้น เพื่อผู้นั้นจะได้ระลึกรู้ตัวเอาเอง โดยมิให้กระเทือนใจมากมายอะไรนัก |
 |
| Copyright All Rights Reserved. |