เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด

เมื่อวันที่ ๑๔ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๔๑

ดีแล้วได้ช่อง ๓ มาช่วยประกาศลั่นเมืองไทยเรา ยกเมืองไทย ตอนนี้เรารอจังหวะตามที่เรียนให้ทราบแล้ว รอไปตามจังหวะ ๆ ช่วงนี้เป็นช่วงดอลลาร์นำหน้าก่อน พอดอลลาร์นำหน้าพอสมควรแล้ว ทีนี้ก็ให้เงินสดและทองคำออกตามหลังกันไป เพื่อชาติเหมือนกันหมด แต่เราต้องการให้ดอลลาร์นี้เด่นขึ้นพอสมควรเสียก่อนแล้ว ถึงจะเปิดเงินสด เพราะเงินสดมาได้ง่ายมาได้เร็วกว่าดอลลาร์ ถ้าหากว่าเราจะเปิดเงินสดและทองคำพร้อมกันนี้ ดอลลาร์ก็จะล้าหลังเขา เขาจะไปหน้าก่อน เพราะฉะนั้นจึงต้องรอให้ดอลลาร์ไปสัก ๕ กิโลก่อน แล้วให้เงินสดกับทองคำนี่ตามหลังกันไป

เพราะเงินสดมันวิ่งเร็วนี่ มันเหยียบ ๑๖๐ ดอลลาร์เหยียบ ๔๐-๕๐ เงินสดกับทองคำเหยียบคันเร่งได้ถึง ๑๖๐ ดอลลาร์เหยียบคันเร่งได้ ๕๐-๖๐ เป็นอย่างมาก เพราะฉะนั้นจึงต้องเปิดทางให้ดอลลาร์เดินก่อนได้สัก ๔-๕ กิโลแล้วจึงให้เงินสดวิ่งตามหลัง นี่คงจะเปิดไม่นานแหละ คงเดือนเมษาฯ กะเอาไว้จะเปิดเงินสดและดอลลาร์ ให้ตามกันไปทั้งสามเลย พวกเงินต่างสกุลก็รับเหมือนกัน เช่นเดียวกับรับดอลลาร์ ทีแรกให้ดอลลาร์ขึ้นก่อน แล้วเช็คดอลลาร์ เวลานี้รับดอลลาร์กับเช็คดอลลาร์แล้ว จากนั้นเงินต่างสกุลก็รับพร้อมกัน เรากะไว้เงินสดนี้คงจะเป็นราวเดือนเมษาฯ พวกเงินสดพวกทองคำ

ต้องได้ใช้ความรอบคอบมากนะ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะ หนักมากนะเรา ความรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างรอบคอบ เพื่อความปลอดภัยทุกอย่าง ต้องใช้ความพิจารณาเอามากทีเดียว เช่นอย่างเปิดเงินสดอย่างนี้เหมือนกัน ใครจะเป็นเจ้าบัญชี เราไม่ได้แน่ใจกับใครแหละ พูดตรง ๆ อย่างนี้เลย เราแน่ใจกับเราเท่านั้น จะเป็นจะตายจะได้จะเสียขอให้เราได้เห็นต่อหน้าต่อตาเรา เราเป็นที่พอใจว่างั้นเลย ถ้าออกทางโน้นออกทางนี้ ไปเปิดเงินสดที่โน่นที่นี่ เข้าทางโน้นทางนี้ เราก็ไม่ทราบว่าความปลอดภัยจะไปได้แค่ไหน ถ้าเปิดตรงนี้แล้ว เข้ามาอะไรเราเห็นทุกบาททุกสตางค์ เพราะบัญชีเราเป็นคนถือบัญชีนี่ สั่งจ่ายมากน้อยเราเป็นคนสั่งจ่ายเอง ๆ มันก็แน่นอน ๆ เพราะฉะนั้นจึงต้องมาเปิดบัญชีเงินสดที่อุดรฯ

ส่วนการสั่งจ่ายไม่ยากอะไรนี่ จะเป็นเงินสักกี่ร้อยล้านก็ตาม เขียนเช็คใบเดียวเท่านั้นก็พอแล้ว บึ่งเข้าธนาคารเลย ง่ายนิดเดียวและปลอดภัยด้วย ถ้าเราเปิดบัญชีต่าง ๆ ขึ้น เช่นไปเปิดที่กรุงเทพฯสักแห่งหนึ่งแล้วใครเป็นคนรับผิดชอบ เราก็ไม่แน่ใจ เพราะฉะนั้นเราถึงเปิดที่นี่แห่งเดียวเลย เวลาออกก็ออกจากนี้แห่งเดียวแล้วบึ่งถึงจุด ๆ เลย ปลอดภัยดี จะเอาแบบนั้นนะ ดอลลาร์นี้ก็เหมือนกัน ตรงแน่วเลย ไม่ปลีกแยกที่ไหน ตรงแน่ว

เราตั้งใจสุดกำลังหัวใจเรานั่นแหละ เพื่อชาติบ้านเมืองเรา ก็คิดดูซิ เราบวชมานี้เราสร้างแต่ศีลแต่ธรรม ตั้งแต่วันบวชมาจนกระทั่งป่านนี้ว่าอย่างนั้นเถอะนะ เราเป็นที่อบอุ่นพอใจตายใจในเราทุกสิ่งทุกอย่าง เราพอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรที่จะหามาเพิ่มอีกแล้ว เป็นที่เรียกว่าสมหวังแล้ว ทีนี้เราก็หันหน้ากลับมาสู่โลกมาช่วยโลก ทีนี้เลยเป็นเรื่องยุ่งไปกับโลก ยุ่งก็ช่างแต่ยุ่งด้วยความเมตตาไม่เป็นไรแหละ เพราะเป็นไปด้วยความเมตตาล้วน ๆ ทีนี้มีเท่าไรก็จะทุ่มลง บรรดาพี่น้องของเราทุกคน ๆ ให้เป็นคนไทยเต็มบาทเต็มเต็ง อย่าให้เป็น ๕๐ สตางค์นะ เข้าใจไหม ๕๐ สตางค์ คือ ๕๐ สตางค์

ถ้าเต็มส่วนจริง ๆ เมืองไทยเราเป็นไทยร้อยเปอร์เซ็นต์ทุกคน ๆ แม้แต่อยู่ในท้องแม่ก็ร้อยเปอร์เซ็นต์เป็นคนไทยนะ ทีนี้หากว่าครึ่งหนึ่งนี้เป็นอิสระ ครึ่งหนึ่งจะเป็นบ๋อยเขาอย่างนี้นะ เรียกว่า ๕๐ สตางค์ เมืองไทยทั้งประเทศเป็น ๕๐ สตางค์ ๆ นับแต่หลวงตาบัวลงไปเป็น ๕๐ สตางค์ ดูไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นเราต้องการให้เต็มบาทเต็มเต็งจริง ๆ ต้องให้ต่างคนต่างช่วยกันเต็มความสามารถของเรา ยกได้เราแน่ใจ

เมืองไทยเรานี่เป็นเมืองที่มีอัธยาศัยกว้างขวาง เมืองไหนสู้ไม่ได้ เราพูดจริง ๆ นะ พูดถึงเรื่องความมีแก่ใจนี้เมืองไทยเราเก่ง ทุกภาคนั่นแหละ ไปที่ไหนไม่อดตาย คือมีแก่ใจ มีความเมตตาซึ่งกันและกัน เพราะหลักใหญ่คือเกี่ยวกับพุทธศาสนานี่ เมืองไทยเราเป็นเมืองพุทธ อัธยาศัยใจคอของพุทธนั้นจะต้องฝังเข้าในใจ ฝังในใจไม่มากก็น้อย นั่นละอัธยาศัยนั้นออกมา เป็นผู้เฉลี่ยเผื่อแผ่ เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน มีความเมตตาสงสารซึ่งกันและกัน แล้วก็เป็นความกว้างขวางต่อกัน ไปไหนเข้ากันได้หมด นี่ละอำนาจของธรรม เพราะฉะนั้นเราจึงเชื่อแน่ว่าเมืองไทยนี้จะขึ้นแน่ ๆ ไม่นาน

เวลานี้เมืองนอกเขาก็ให้เครดิตเพิ่มแล้ว เขาเริ่มให้เครดิตแล้ว เห็นเมืองไทยเราตื่นตัว เขาเริ่มให้เครดิตแล้ว เวลานี้เขาอ่อนลงเขาไม่เร่งรีบอะไร เขาไม่บีบคั้นอะไรนักเวลานี้ เพราะว่าเมืองไทยนี้เป็นเมืองหนึ่งที่จะช่วยตัวเองได้ เขาว่าอย่างนั้น เขายอแล้วพวกเราก็ต้องขึ้นซิ เขายอแล้วยกไม่ขึ้นใช้ไม่ได้ เขายอแล้วเราต้องขึ้นซิ ให้สมเจตนาเขายอเรา ต่างคนพี่น้องทุกคนให้ช่วยกัน โดยหลวงตาบัวเป็นผู้นำเราไม่ให้ใครนำ เราพูดให้เต็มหัวใจเราเลย เราไม่แน่ใจกับใครว่างี้เลย เราเชื่อตัวเอง ทุกบาททุกสตางค์ทุกดอลลาร์เราจะให้เข้าถึงจุด ๆ ทุกอย่าง เพราะฉะนั้นเราถึงจดจ้องมาก

ตั้งแต่เราบวชมานี้เราไม่เคยเกี่ยวข้องกับเงินกับทอง นี่มาแล้วมาเกี่ยว ทีนี้มาจดจ้องจริง ๆ นะ ทุกบาททุกสตางค์ทุกดอลลาร์ที่เกี่ยวกับชาติแล้ว เราจะต้องใช้ความรอบคอบอย่างเต็มที่ทีเดียว ไม่ใช่จะทำเล่น ๆ นะ เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ออกมาจากหัวใจของพี่น้องชาวไทยเราทุกคน ๆ ออกมาเท่าไรให้เป็นคนไทยให้เป็นของไทยเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ๆ ทุกบาททุกสตางค์ ไม่ใช่ออกมาแล้วแตกกระจัดกระจายไปทุกแห่งทุกหน แล้วเมืองไทยเรายกไม่ขึ้น ขนมาเท่าไรก็ยกไม่ขึ้นใช้ไม่ได้เลย ฉิบหายอย่างนั้น

นี่เราก็เริ่มแล้ว ส่วนสองอย่างนี้จะเปิดเอาตอนเดือนเมษาฯ เรารอให้ดอลลาร์เดินก่อน จนดอลลาร์เดินพอสมควรแล้วก็ ทีนี้ก็ไปตามกันเลยทั้งสาม คือ เงินสดหนึ่ง ทองคำหนึ่ง แล้วดอลลาร์หนึ่ง เช็คดอลลาร์หนึ่ง เงินต่างสกุล ทีนี้ไปพร้อมกันหมดเลย ทั่วประเทศละที่นี่ กระจายไปหมด แล้วประกาศออกหนังสือพิมพ์ก็ได้ ออกทางโทรทัศน์ก็ได้ ทางทีวีทางไหนออกได้ทั้งนั้นถ้าถึงเวลาเราเปิดแล้วนะ เวลานี้เป็นแต่เพียงว่าคำพูดของเราที่ว่าดำเนินตามอัธยาศัยธรรมดา เรายังไม่ได้เปิดกว้างออกไป เพราะเรากำลังพิจารณาโครงการให้แน่นอนเสียก่อนแล้วเราถึงจะเปิดทีเดียว เปิดนั้นเรียกว่าขึ้นเวทีแล้ว

หลวงตาบัวขึ้นเวทีแล้วเอาเลย ถ้าลงได้ขึ้นแล้วแชมเปี้ยนมาก็มาเถอะ อย่าว่าแต่เพียงแชมเปี้ยนเลยมา เราต่อยแชมเปี้ยน พ่อแชมเปี้ยนเราก็จะต่อย เราได้ขึ้นเวทีแล้วเราไม่ถอย นี่เราขึ้นเวทีเพื่อชาติบ้านเมืองของเราโดยตรงเลย หัวใจเรายกทั้งชาติเลย เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ได้แน่ใจกับอะไร เราจะเป็นคนดูแลทุกสิ่งทุกอย่างทุกบาททุกสตางค์ให้เข้าถึงจุดหมาย ๆ ตามความลงใจของเรา เราให้ ว่าเอา ลงตามจุด ๆ เลย หากว่ามันจะเป็นยังไงก็สุดวิสัยถ้าลงขนาดนั้นแล้วใช่ไหมล่ะ เมื่อเต็มความสามารถของเราแล้ว จะเป็นยังไงไปเราก็สุดวิสัย เกิดมาก็ตายด้วยกันทุกคน โลกนี้เป็นโลกอนิจจังอย่างว่านั่นแหละ แต่ยังไงเราจะทำให้เต็มความสามารถของเราทุกอย่าง

นี่ก็ได้ตกลงกับทางธนาคารไว้เรียบร้อยแล้ว เงินดอลลาร์นี้จะเข้าเป็นเงินสำรอง ศึกษาปรารภกันเรียบร้อยแล้ว ถ้าจะเข้าตรงนี้เลยทีเดียวไม่ได้ เขาบอกว่าต้องมีเงินเท่านั้น ๆ ถึงจะเข้าได้ เมื่อไม่ถึงเท่านั้นเราก็ต้องเอาไปเข้าเป็นทุนสำรองนี้รอก่อน รอจะเข้านั้น เมื่อพอแล้วก็เข้า ๆ ถ้าไปเข้าทีเดียว เช่นมีเท่าก็เข้านี้ไม่ได้ เขามีกฎของเขา ต้องให้ครบตามจำนวนเท่านั้น ๆ เสียก่อนถึงจะเข้าได้ เพราะฉะนั้นเมื่อเรายังไม่ถึงจำนวนเท่านั้นแล้ว เราต้องเอาไปรอไว้ที่ทุนสำรองในธนาคารชาติ ได้ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว คณะกรรมการก็เห็นดีด้วยกันว่าต้องรอดังที่เขาว่า กฎของชาติเป็นอย่างนั้น เราก็ต้องทำตามกฎอันนั้น เมื่อพอแล้วเราก็เข้าที ๆ

ส่วนเงินสดเงินอะไรนี้ควรจะหมุนช่วยเมืองไทยเรา เราก็หมุน หมุนทั้งข้างนอกหมุนทั้งข้างใน ในเมืองไทยเราก็หมุน หมุนออกนอกเมืองไทยเราก็หมุน เงินจำนวนเหล่านี้จะช่วยเมืองไทยเราทั้งหมดนั่นแหละ คือมันควรจะหมุนออกไปตามในเมืองไทยเรารอบเมืองไทยนี้ก็ เอาไป เมื่อเห็นสมควรตามเหตุตามผลแล้วนะ ถ้าสมควรที่จะออกทางนอกขนาดไหนเราก็ออกตามนี้ ๆ ออก ๆ อย่างเดียว พวกดอลลาร์นี้ออกอย่างเดียว พวกเงินไทยเราแล้วแต่ความมากความน้อย แล้วแต่เห็นสมควรที่จะเปลี่ยนเงินไทยมาเป็นเงินดอลลาร์อีกทีหนึ่งก็ได้ เราคิดกันเรียบร้อยแล้ว

เอานะเมืองไทยเรา อย่าให้เป็นเมือง ๕๐ สตางค์นะ อย่าให้เป็นหลวงตาบัว ๕๐ สตางค์ ให้หลวงตาบัวเต็มบาทเต็มเต็ง เอา พี่น้องทั้งหลายช่วยกันยกให้หลวงตาบัวเต็มบาทเต็มเต็ง แล้วพี่น้องชาวไทยทั้งหลายก็จะเต็มบาทเต็มเต็งเหมือนกัน ไม่ ๕๐ สตางค์แหละ ๕๐ สตางค์ดูไม่ได้เลย

เริ่มละ เราเริ่มละ ส่วนดอลลาร์เริ่มแล้ว เดินแล้ว เช็คดอลลาร์เดินแล้ว เช็คดอลลาร์มาแล้วเราเก็บไว้แล้วเพื่อจะมอบให้ทางธนาคารไปพร้อมกันกับเงินสดดอลลาร์อันนี้ ไปพร้อมกันกับเช็คเลย เงินสดดอลลาร์จะไปพร้อมกันกับเช็คดอลลาร์เลย ให้เข้าเป็นดอลลาร์ล้วน ๆ เลย

เมื่อวานนี้ก็ไปสองโรงพยาบาล คือมันอยู่ใกล้กัน ไกลจากอุดรฯเหมือนกัน เรื่องไกลน่ะไกล แต่มันอยู่ใกล้กัน หนองสูงอยู่ตรงนี้ คำชะอีอยู่ตรงนั้น ไปเอารถไปคันเดียวไปแบ่งครึ่งมันไม่จุใจไม่สบายใจ เลยเอาไปสองคัน คันนี้ตูมลงโรงนั้น คันนั้นตูมลงโรงนั้น เมื่อวานนี้ก็ไปสองคันเต็มเอี๊ยดเลย ไปเทลงโรงนั้น คันนี้เทลงโรงนี้แล้วมา ไปทุกวันนั่นแหละไปส่งของตามโรงพยาบาลต่าง ๆ เราจดจ่อมากโรงพยาบาลต่าง ๆ เพราะฉะนั้นเราถึงโมโหซิที่ว่า มาตัดงบประมาณของโรงพยาบาลออก เราโมโหจริง ๆ ไม่ใช่ธรรมดาเพราะเราส่งเสริม

อะไรก็ตาม จะตัดที่ตรงไหนก็ตามงบประมาณ อย่ามาตัดโรงพยาบาลเราว่าอย่างนี้เลย โรงพยาบาลเป็นชีวิตของชาติ ชีวิตของโลกไม่ใช่ชาติเฉย ๆ ชีวิตของโลก ใครเป็นอะไรก็ตามต้องวิ่งเข้าโรงพยาบาลทั้งนั้น โรงพยาบาลจึงควรจะได้รับการส่งเสริม บำรุง ดูแลรักษาเป็นกรณีพิเศษ อย่างนั้นถึงจะถูกนะ นี่มาตัดงบประมาณออก เวลานี้เรายังใช้เงินเดือนให้พวกอยู่ในโรงพยาบาลอยู่นะ เงินเดือนเขาถูกตัดออก เราก็ไปใช้แทน ๆ จนกว่าว่าเงินเดือนเขาตกมาเมื่อไรแล้วเราถึงจะถอนตัว แต่ไม่ได้ถอนเงินนะ ให้ไปเลย เงินให้ไปเลยถอนแต่ตัวออกมาเฉย ๆ คำพูดเหล่านี้เราก็ได้พูดให้ลูกศิษย์ฟังเมื่อวานนี้หรือสองสามวันนี้

มันแปลกอยู่นะจิต มันเหมือนเป็นพ่อกับลูกมันลักษณะอย่างนั้น พูดอะไรก็ไม่ถนัดใจ คือเราไปที่โรงพยาบาลนายูง พอเข้าไปปุ๊บไปดูที่ให้เขาทำหน้าโรงพยาบาล ไม่มากแหละ ๙ แสนกว่า ให้เขาทำให้เสร็จหมด ให้รถเข้าได้ออกได้ มันเข้าไม่ได้ โน่นวิ่งไปโน่นอ้อมโน่นแล้วเข้ามา ไปดูแล้วมันควรจะทำได้ เอ้า ทำเลย ให้เขาทำ เท่าไรเท่านั้น เอาเลย ทีนี้เราก็ไปดู จ่ายเงินเสร็จแล้วก็ไปดู พอไปดูเขาก็วิ่งเข้ามาหา ขอเงินสัก ๕ แสนบาท ขอไปทำอะไร ยาหมด เวลานี้ไม่มียาเลย เวลานี้เครื่องเรากำลังร้อน เราให้สามแสนก่อนนะ ยังไม่ให้ ๕ แสนให้ ๓ แสนก่อน เขาก็พอใจ ๓ แสน

เรากลับมาที่นี่ เวลาเรากลับมา ความเมตตาไม่ยอมมาด้วย ความเมตตาติดอยู่โรงพยาบาลนายูง ตื่นเช้ามาก็ต้องให้โทรกลับไปอีก ให้อีกสองแสนเป็นห้าแสน เมตตาถึงมาด้วย เมตตาไม่ยอมมามาแต่คน มันขบขันดีนะ ความเป็นห่วงเป็นใย ความเมตตาสงสารมันอยู่โน้นไม่ได้มาอยู่กับเรา สุดท้ายเราก็ต้องเอาเงินสองแสนไปไถ่เอาเมตตากลับมา ตกลงให้เขาห้าแสนละ มันขบขันดีเหมือนกันนะ เรามาแล้วความเมตตาไม่ยอมมาด้วย อยู่นายูงโน่น ต้องเอาเงินสองแสนไปไถ่เอาความเมตตากลับมา

วันนี้ก็จะมีธุระไปเหมือนกัน เอ้ามีอะไรว่ามา ดอลลาร์งวดที่สองมาจากกรุงเทพ เท่าไรล่ะ ๔๗๐ นั่นวันนี้ได้เท่านั้น วันนั้นได้เท่านั้น ๆ ขึ้นเรื่อยละ ขึ้นเรื่อย กว้างออกเรื่อย เริ่มกว้างออกเรื่อย ๆ เมืองไทยเราไม่นานละ เทลงปั๊วะ ๆ มันเป็นหลุมเป็นบ่อลึกขนาดไหนก็ตาม เทไม่หยุดมันขึ้นเอง ถมลงเอาเป็นภูเขาก็ได้เป็นไรไป คนไทยเรามันของเล่นเมื่อไร เอาจริงเอาจัง คนไทยเรารักชาติ จิตใจกว้างขวางด้วย เมื่อนึกถึงความจำเป็นอย่างนี้เมืองไทยเราจะนอนใจไม่ได้ ต่างคนต่างนอนใจไม่ได้เราเชื่อ ทุ่มเลย ต่างคนต่างทุ่มเลย ต้องขึ้นแน่ ๆ จะลึกขนาดไหนก็ขึ้น เอ้า คนนั้นเทมา คนนี้เทลง คนนั้นเทลง เดี๋ยวก็ขึ้น

ต่อไปนี้จะให้พร